Waar een gewone betaalrekening bij een bank een vordering is op die bank, is een stablecoin een token op een blockchain die een vordering vertegenwoordigt op de uitgever van die munt. In beide gevallen heb je als gebruiker geen centrale bankgeld in handen, maar een claim op een commerciële partij. Het grote verschil zit in de techniek en de infrastructuur: bankgeld leeft in de boekhouding van banken en beweegt via netwerken als SEPA, TARGET en de kaartnetwerken, terwijl stablecoins op publieke of semi-publieke blockchains leven en in principe wereldwijd, 24 uur per dag en zeven dagen per week kunnen worden verplaatst.

Waarom stablecoins ontstaan en waar ze waarde toevoegen
De belangrijkste drijfveer om geld naar stablecoins te brengen is de wens om stabiele dollars of euro’s te kunnen gebruiken op blockchain-rails. Waar een internationale overschrijving via traditionele banken dagen kan duren en meerdere tussenbanken raakt, kan een stabiele munt als USDC of EURC in minuten de wereld rond gaan. Transactiekosten liggen dan vaak op het niveau van enkele centen, terwijl kaartbetalingen voor een merchant makkelijk tussen 1 en 3 procent van het aankoopbedrag kosten. In de cryptowereld spelen stablecoins de rol van digitale cash: handelaren parkeren winst in een munt die rond 1 dollar blijft schommelen, in plaats van telkens terug te gaan naar een bankrekening, en ze kunnen razendsnel wisselen tussen Bitcoin, Ether en stablecoins zonder het traditionele banksysteem te raken. Ook in DeFi, de wereld van on-chain lenen, uitlenen en handelen, zijn stablecoins onmisbaar, omdat protocollen een stabiele rekeneenheid nodig hebben. In landen met hoge inflatie of kapitaalcontroles zie je bovendien dat mensen dollar-stablecoins gebruiken als digitale spaarpot, omdat de lokale munt soms met tientallen procenten per jaar in waarde daalt.

Waarom stablecoins voor gewone consumenten weinig meerwaarde hebben
Voor de gemiddelde consument of ondernemer in Nederland ligt dat compleet anders. Iemand die zijn salaris in euro’s ontvangt, de huur via automatische incasso betaalt en met pin of iDEAL boodschappen doet, heeft weinig praktisch voordeel van stablecoins. De betaalinfrastructuur werkt snel, betrouwbaar en goedkoop, zeker binnen de eurozone met instant-payments. Daar komt bij dat stablecoins extra risico’s meebrengen: je moet vertrouwen hebben in de uitgever en de reserves, je valt buiten het depositogarantiestelsel en je kunt er in de gewone winkel vrijwel nergens mee terecht. Voor deze groep is het voordeel op dit moment klein, terwijl complexiteit en risico juist toenemen. De echte vraag is daarom niet of stablecoins het spaargeld op Nederlandse bankrekeningen zullen wegdrukken, maar of ze bepaalde schakels in het internationale betalingsverkeer en in de digitale economie opnieuw kunnen vormgeven.

Regulering en de reactie van centrale banken
Centrale banken kijken met gemengde gevoelens naar deze ontwikkeling. Technisch laten stablecoins zien dat je grote bedragen in seconden en tegen minimale kosten wereldwijd kunt verplaatsen zonder tussenkomst van centrale banken, clearinghuizen of corresponderende banken. Als volumes groot worden, kan dat de grip van centrale banken op het geldsysteem aantasten. De geldhoeveelheid in de vorm van private “digitale dollars” of “digitale euro’s” is dan veel minder goed te sturen, terwijl storingen of paniek bij een grote uitgever direct kunnen doorwerken naar financiële markten. De angst is dat een run op een grote stablecoin, die in theorie in één dag miljarden aan claims kan genereren, meer op een digitale bankrun gaat lijken dan op een gecontroleerd proces. Daarom schuiven toezichthouders langzaam richting strenge regels, zoals MiCA in Europa, waarin onder andere wordt geëist dat stablecoins volledig gedekt zijn, transparant rapporteren en onder stevig toezicht komen te staan.

Digitale euro’s en tokenized deposits als alternatief
Naast regulering werken centrale banken aan eigen alternatieven. De digitale euro en digitale dollar, centrale-bankvarianten van digitaal geld, zijn bedoeld om de voordelen van blockchain-achtige technologie te combineren met de veiligheid van centrale bankgeld. Ook tokenized deposits, waarbij gewone banktegoeden als tokens op een blockchain worden gezet, passen in dit plaatje. In dat scenario verplaatst een deel van de techniek zich naar nieuwe rails, maar blijft de rol van banken en centrale banken als uitgevers en toezichthouders intact. De kern van het systeem verandert dan minder dan het woord “crypto” vaak suggereert.

Wat stablecoins kunnen betekenen voor Adyen
Voor Adyen is de cruciale vraag hoe dit alles uitpakt voor de eigen dienstverlening. Aan de bedreigingskant is het denkbaar dat een merchant in bepaalde niches rechtstreeks stablecoin-betalingen gaat accepteren, zonder tussenkomst van een traditionele payment processor. Een platform dat wereldwijd digitale diensten levert zou in theorie betalingen in USDC kunnen ontvangen in plaats van via Visa of Mastercard, en daarmee een deel van de 1 tot 3 procent kaartkosten kunnen omzeilen. Concurrenten zoals Stripe en PayPal bewegen hier al zichtbaarder. Stripe ondersteunt op beperkte schaal al stablecoin-betalingen en PayPal heeft met PYUSD zelfs een eigen dollar-stablecoin geïntroduceerd. Als grote internationale klanten deze richting op willen en Adyen te lang vasthoudt aan uitsluitend traditionele rails, dan kan dat op termijn marktaandeel kosten, vooral in digitale en grensoverschrijdende segmenten.

De kansen voor Adyen wanneer stablecoins juist worden geïntegreerd
Tegelijkertijd ligt precies hier de grootste kans. Adyen heeft zijn waarde altijd bewezen als integratielaag bovenop een breed palet aan betaalmethoden met kaarten, iDEAL, lokale bankmethoden, wallets, achteraf-betalen en alles wat daar tussenzit. Stablecoins kunnen in dat model in principe de volgende betaalmethode worden. Voor een merchant maakt het dan weinig uit of de betaling via een kaart, een bankoverschrijving of een gereguleerde stablecoin binnenkomt, zolang het veilig, compliant en goed geïntegreerd is met de eigen systemen. Adyen kan bovendien stablecoins niet alleen aan de voorkant, maar ook in de achterkant gebruiken. Settlement tussen entiteiten van Adyen en tussen Adyen en grote merchants kan in theorie sneller en goedkoper via een efficiënte stablecoin op een schaalbare blockchain verlopen dan via een reeks bankrekeningen en correspondentbanken. Als de kosten van internationale settlement dalen van tientallen basispunten plus vaste fees per transactie naar een paar cent per on-chain transfer, kan dat de marge van Adyen juist versterken.

Waarom Bitcoin en andere crypto weinig bedreiging vormen
Bitcoin en andere volatiele crypto’s vormen in dit geheel veel minder een directe bedreiging voor Adyen. De koers van Bitcoin kan in een week gemakkelijk 5 tot 20 procent op en neer bewegen, wat het volstrekt ongeschikt maakt als rekeneenheid voor gewone betalingen, abonnementen of retouren. De schaal van het netwerk is bovendien beperkt in vergelijking met de miljoenen transacties per dag die Adyen verwerkt, zelfs als je zogenoemde tweede-laagoplossingen meerekent. Regulering is versnipperd en het gebruik als betaalmiddel is wereldwijd minimaal; consumenten willen crypto vooral bezitten of verhandelen, niet uitgeven bij de supermarkt of kledingwinkel. Bitcoin lost voor de gemiddelde merchant geen concreet probleem op dat Adyen niet al oplost, terwijl stablecoins tenminste een geloofwaardig alternatief bieden voor internationale settlement en digitale dollarstromen. Daarom ligt de werkelijke strategische vraag voor Adyen bij stablecoins en tokenized euro’s, niet bij speculatieve crypto.

Slotconclusie
Stablecoins veranderen hoe internationaal geld kan bewegen, maar of ze voor Adyen een bedreiging of kans zijn, hangt bijna volledig af van hoe snel het bedrijf deze nieuwe rails omarmt en er een veilige en efficiënte laag bovenop bouwt.